ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด 19 ของประชาชน อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย

Abstract

พฤติกรรมการป้องกันตนเอง จากการติดเชื้อไวรัสโควิด 19 มีความสำคัญในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคในปัจจุบัน การวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวางครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันตนเอง จากการติดเชื้อไวรัสโควิด 19 ของประชาชน อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 408 คน ได้จากการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เก็บข้อมูลระหว่าง เดือนมกราคม–กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565 เครื่องมือเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบสอบถามความรู้ ทัศนคติเกี่ยวกับโรคติดเชื้อไวรัสโควิด 19 และพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด 19 ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหามีค่าเท่ากับ 1.00 และมีค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาคเท่ากับ 0.73, 0.61 และ 0.76 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบของฟิชเชอร์ และสถิติสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด 19 อยู่ในระดับสูง ( x = 3.53, S.D. = 0.60) โดยปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ อายุ รายได้เฉลี่ยต่อเดือน และการมีบุคคลที่มีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อไวรัสโควิด 19 ในครอบครัวมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันตนเอง จากการติดเชื้อไวรัสโควิด 19 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) และทัศนคติเกี่ยวกับโรคติดเชื้อไวรัสโควิด 19 มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด 19 (r = 0.273, p < 0.001) ส่วนความรู้เกี่ยวกับโรคติดเชื้อไวรัสโควิด 19 ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันตนเอง จากการติดเชื้อไวรัสโควิด 19 ผลการศึกษาควรส่งเสริมให้ประชาชนมีพฤติกรรมการป้องกันตนเอง จากการติดเชื้อไวรัสโควิด 19 ที่ดีเพื่อป้องกัน และควบคุมการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโควิด 19 อย่างมีประสิทธิภาพ