มาตรการทางกฎหมายสำหรับการจัดสวัสดิภาพสัตว์กรณีศึกษา สุนัขพันธุ์ใหญ่

Abstract

ผู้คนนิยมเลี้ยงสัตว์ไว้เป็นเพื่อนแก้เหงาเนื่องจากสภาพสังคม และความกดดันที่ต้องเผชิญในชีวิตประจำวัน สัตว์เลี้ยงจึงเป็นคำตอบสำหรับการคลายเครียดและพักผ่อน ซึ่งปัจจุบันสัตว์ที่ถูกนำมาเลี้ยงเริ่มมีความหลากหลายชนิดมากยิ่งขึ้น ทำให้กฎหมายต้องพัฒนาตามเพื่อป้องกัน และควบคุมไม่ให้เกิดความวุ่นวายและเสียหายต่อสังคม สำหรับประเทศไทยได้ตราพระราชบัญญัติป้องกันการทารุณกรรม และการจัดสวัสดิภาพสัตว์มาบังคับในปี พ.ศ. 2557 โดยมีจุดประสงค์คุ้มครองไม่ให้สัตว์ถูกกระทำทารุณกรรม และเจ้าของสัตว์จะต้องจัดสวัสดิภาพให้เหมาะสม ตามประเภทและชนิดของสัตว์ เพื่อป้องกันความเสียหายที่เกิดจากสุนัขขนาดใหญ่ อันเนื่องมาจากสายพันธุ์หรือพฤติกรรมตามสัญชาตญาณของสุนัข วิจัยฉบับนี้จึงมุ่งศึกษามาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวกับหลักการจัดสวัสดิภาพสัตว์ กรณีการเลี้ยงสุนัขพันธุ์ใหญ่ที่พบการเลี้ยงในประเทศไทย เปรียบเทียบกับมาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวกับการจัดสวัสดิภาพสัตว์ กรณีสุนัขของประเทศอเมริกา ออสเตรเลีย และสิงคโปร์ ประกอบกับมาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการขึ้นทะเบียน และเก็บภาษีสุนัขของประเทศอเมริกา สิงคโปร์ และเนเธอร์แลนด์ จากการศึกษาพบว่า มาตรการทางกฎหมายของต่างประเทศให้ความสำคัญ ในด้านการจัดสวัสดิภาพสัตว์อย่างเข้มงวด โดยเริ่มจากกระบวนการขึ้นทะเบียนสุนัข การทำหมัน อัตราค่าธรรมเนียมที่เอื้อให้ผู้เลี้ยงสมัครใจ นำสุนัขเข้าร่วมการจดทะเบียน การกำหนดมาตรฐานขั้นต่ำให้ผู้เลี้ยงใช้เป็นข้อปฏิบัติพื้นฐานในการเลี้ยงสุนัข เพื่อให้สุนัข ผู้เลี้ยง และบุคคลอื่นอยู่ร่วมกันได้ โดยเกิดความเสียหายน้อยที่สุด รวมถึงทางออกสุดท้ายสำหรับผู้ที่ไม่สามารถเลี้ยงสุนัขต่อได้ ผู้วิจัยจึงขอเสนอให้มีมาตรการทางกฎหมายสำหรับการเลี้ยงสุนัขขนาดใหญ่ ที่จะนำไปสู่หนทางในการจัดสวัสดิภาพกับสัตว์เลี้ยงอื่น ๆ ต่อไป โดยนำมาตรการทางกฎหมายต่างประเทศมาประยุกต์ใช้กับการเลี้ยงสุนัขขนาดใหญ่ภายในประเทศ